Burak cukrowy cechuje się wśród roślin uprawnych największym potencjałem plonowania - w sprzyjających warunkach i przy poprawnej agrotechnice plon masy biologicznej buraka znacznie przekracza 100 ton z ha. Jest to biomasa o wysokiej koncentracji energii.

Wydajność substratu do produkcji biogazu określana jest głównie przy pomocy trzech parametrów:

• Masa substratu uzyskana z jednostki powierzchni
• Wydajność energetyczna w przeliczeniu na jednostkę substratu
• Kinetyka fermentacji, czyli czas konwersji

Sucha masa buraka cukrowego to w ok. 94% węglowodany ulegające bezpośredniemu i szybkiemu procesowi fermentacji. Jeśli weźmie się pod uwagę plon buraka uzyskiwany z jednostki powierzchni oraz fakt, że zbiór i przerób dotyczą w wykorzystaniu energetycznym całej masy biologicznej, jaka powstała na polu, to okazuje się, że wśród roślin rolniczych burak cukrowy jest jedną z najbardziej przydatnych roślin do produkcji energii.
Substrat buraczany wykazuje dużą buforowość powodując wysoki synergizm działania w mieszance z innymi komponentami, zwłaszcza z kukurydzą. Jest również ważnym czynnikiem stabilizującym biologiczną jakość konwersji ponieważ utrzymuje prawidłowy rozwój mikroflory w fermentatorze.

Wydajność biogazu z hektara dla różnych roślin uprawnych:

Roślina	Plon t/ha	Metan m3/t s.m.	Metan m3/ha	kWh/ha brutto	kWh/ha netto	Średnio %
Zboża	8	426	2.749	26.669	9.601	50
Kukurydza	60	325	5.496	53.307	19.191	100
Burak cukrowy	70	442	6.757	65.539	23.594	123
Liście buraka	42	324	1.306	12.672	4.562	24
Buraki+ liście	112	417	8.063	78.210	28.156	147

W produkcji biogazu bardzo opłacalne jest wykorzystywanie różnorodnych lokalnie występujących substratów (rośliny energetyczne w kombinacji z odpadami lub nawozami organicznymi). Różnorodność substratów pozytywnie wpływa na przebieg procesów fermentacyjnych. Również te kryteria spełnia burak cukrowy jako surowiec energetyczny.

Uzysk metanu z buraków cukrowych w porównaniu do innych surowców (kliknij)

Przeciętna zawartość suchej masy w korzeniach buraka cukrowego waha się w granicach 22–24%, a w liściach buraczanych (bez główek) wynosi 12-14%. Umożliwia to prawidłowe zakiszanie całej masy organicznej uzyskiwanej z buraków bez większych strat związanych z płynnym odciekiem z kiszonki. Odciek ten gromadzony w zbiornikach również może być użyty w procesie produkcji biogazu.

Zawartość składników w suchej masie korzeni buraka cukrowego:

Sacharoza	60 - 65%
Białko ogólne	5 - 9%
Skrobia	3%
Włókno surowe	4 - 6,5%
Celuloza, hemiceluloza i pektyny	12%
Ligniny	3,5%

 

Stopień rozkładu oraz czas konwersji dla różnych składników:

Składnik	Stopień rozkładu (%)	Czas konwersji
Czysta glukoza	100*	kilka godzin
Czysta skrobia	100	kilka godzin
Tłuszcz surowy	100	kilka godzin
Białko surowe	90	kilka godzin do kilku dni
Włókno surowe	54	kilka miesięcy
ADF	51	kilka miesięcy
NDF	57	kilka miesięcy
Hemiceluloza	65	kilka miesięcy
Celuloza	75*	kilka tygodni
Lignina	0	brak

 

Zarówno wyniki doświadczeń produkcyjnych jak i testów laboratoryjnych wskazują, że burak cukrowy charakteryzuje się optymalnym stopniem rozkładu i najkrótszym czasem przemiany w metan, ponieważ do 80% masy organicznej rozkłada się w 100%. W instalacjach biogazowych, tzw. szczyt gazowy osiągany jest już po 12 godzinach od załadowania buraków cukrowych do komory fermentacyjnej. W przypadku kukurydzy szczyt gazowy osiągany jest po ok. 12 dniach. Całkowity rozkład buraka następuje po ok. 15 dniach, podczas gdy w przypadku kukurydzy potrzeba na to przynajmniej 90 dni.

Czas zgazowania materii  organicznej: