Wiosenne stosowanie regulatorów wzrostu
Stosowanie regulatorów wzrostu aplikowanych jesienią i wiosną może w znaczący sposób przyczynić się do zabezpieczenia plonów z plantacji rzepaku. Z powodu pozytywnego wpływu regulatorów wzrostu na równomierny rozwój łanu rzepaku i ograniczenie występowania chorób wywoływanych przez grzyby (jeżeli regulatory mają w swoim składzie fungicydy) stosowanie ich stało się w wielu gospodarstwach czynnością standardową. Regulatory wzrostu wspierają dodatkowo wykształcanie się rozgałęzień bocznych. Ważne jest, aby stosować regulatory wzrostu stosownie do warunków meteorologicznych, gęstości łanu i zaopatrzenia gleby w azot.
- Wiosenną, najbardziej efektywną regulację wzrostu osiąga się stosując środek w fazie rozwoju roślin między wysokością 30 cm, a rozpoczynającym się pąkowaniem na łodydze głównej.
- W zależności od zapotrzebowania, możliwe jest łączone zastosowanie regulatorów z insektycydami lub w mieszance z herbicydami.
- Dawkowanie uzależnione jest od spodziewanej odporności odmiany na wyleganie oraz od gęstości łanu.
Cele stosowania regulatorów wzrostu:
-
Poprawienie odporności na wyleganie przez skrócenie pędów wierzchołkowych i wzmocnienie pędu głównego
-
Redukcja niebezpieczeństwa wylegania roślin
-
Równomierne rozpoczęcie kwitnienia
-
Synchronizacja kwitnienia
- Równomierny rozwój pędów głównych i bocznych roślin rzepaku i jednoczesne wykształcanie się łuszczyn
- Polepszenie dojrzałości do zbioru oraz skrócenie czasu zbioru
Na co należy zwrócić uwagę stosując regulatory wzrostu:
- Ciepła, sprzyjająca wzrostowi pogoda wzmacnia działanie regulatorów wzrostu.
- W przypadku suszy lub stagnującej wody należy zrezygnować z zastosowania regulatorów wzrostu, aby nie dopuścić do ich negatywnego oddziaływania na rośliny rzepaku.
- Stosowanie regulatorów wzrostu opłaca się w przypadku odmian mało odpornych na wyleganie, lub w przypadku bardzo wybujałych roślin.
- Należy unikać zbyt dużych dawek, ponieważ mogą one spowodować zahamowanie wzrostu, przebarwienia liści, opóźnienie kwitnienia oraz opóźnienie dojrzewania.