-
Siew kukurydzy
Wysiew kukurydzy – przydatne informacje na temat czasu siewu, norm wysiewu i uprawy
„Zbieramy to, co zasiejemy” – ważne motto, które odrazu odzwierciedla istotną rolę wysiewu kukurydzy.
Dzięki siewowi budowane są fundamenty pod udaną wegetację i sukces ekonomiczny. Wiele aspektów, takich jak Termin siewu, Norma siewu i Uprawa są tu decydujące.
Również głębokość siewu nasion, podsiewanie nawozu i prędkość jazdy zestawu to czynniki, które należy wziąć pod uwagę.
KWS przedstawia te czynniki.
Dla każdego rodzaju uprawy stosowane są następujące zasady: stała głębokość wysiewu zapewnia równomierny wzrost roślin. W przypadku kukurydzy należy tak dobrać głębokość wysiewu, aby nasiona były umieszczone w warstwie wilgotnej gleby .
W każdym przypadku należy zapewnić odpowiedni podsiąk wody kapilarnej. Tylko w ten sposób woda potrzebna do rozwoju roślin może zostać wchłonięta przez rośliny i uzyskamy wysoki poziom wschodów.
Krótko i zwięźle: Praktyczna zasada dotycząca głębokości wysiewu
Gleby ciężkie: 4–5 cm
Gleby lekkie: 6–7 cm
Zbyt płytkie umieszczenie = niebezpieczeństwo wystąpienia niewystarczającej ilości wody do wschodów
Głębsze umieszczenie: Poprawa dostępności wody w suchych latach, ale również większy wysiłek energetyczny dla rośliny = młoda roślina kukurydzy będzie bardziej podatna na atak patogenów
W przypadku wczesnego siewu zaleca się umieszczanie nasion płycej, ponieważ gleba jest wystarczająco wilgotna, natomiast czynnikiem ograniczającym jest ciepło. W przypadku późniejszych terminów nasiona należy wysiewać głębiej, ponieważ czynnikiem ograniczającym jest woda.
Schemat przedstawiający rozmieszczenie nasion
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA
Kukurydza we wczesnym stadium rozwoju, zwłaszcza w niskich temperaturach, słabo przyswaja fosfor. Niedoboru można uniknąć poprzez nawożenie startowe wzbogacone o azot. Nawozy zawierające formę amonową azotu pozytywnie wpływają na dostępność fosforu w przestrzeni korzeniowej dzięki obniżeniu wartości pH.
Różne postacie nawozów azotowych i ich skład
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA zgodnie z LWK NRW
| Typ nawozu | Azot całkowity | Azot w postaci amonowej | Azot w postaci azotanów | SO3 | P2O2 |
| Fosforan amonu (DAP) | 18% | 18% | - | - | 46% |
| Polidap NP (S) | 18% | 18% | - | 5% | 46% |
|
Polidap light (S) |
14% | 14% | - | 17% | 34% |
| Ultra DAP black Fosforan amonu | 18% | 18% | - | 7% | 46% |
| POLIFOSKA 8 | 8% | 8% | - | 9% | 24% |
Dobrą praktyką jest stosowanie roztworów nawozów zawierających N i P. Korzyści stosowania tego typu roztworów nawozowych:
- Przechowywanie i aplikacja
- elastyczny stosunek dawki N do P
- wysoka dostępność składników odżywczych dla roślin
- dobra przyswajalność (przy ok. 10% dodatku wody)
- możliwa suplementacja mikroelementami
Idealne rozmieszczenie przestrzenne nawozu jest niezwykle ważne dla jego skutecznego działania. Obowiązuje następująca zasada: 5 cm obok i 5 cm poniżej ziarna.
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA
Nawożenie startowe umożliwia wprowadzenie w bezpośrednim sąsiedztwie młodych roślin szybko dostępnych składników odżywczych. Zmniejsza to ryzyko niedoborów wiosną, co pozwala roślinom rozwijać się bez przeszkód.
Należy wziąć pod uwagę poniższe punkty przy stosowaniu nawożenia startowego:
- potrzeby nawozowe maleją wraz z rosnącą dostępnością substancji z gleby
- gleby lekkie, piaszczyste i ubogie w próchnicę potrzeby są zwykle większe ze względu na gorszy potencjał transformacji składników odżywczych, niż na glebach o wyższej zawartości części ilastych
- w odniesieniu do dobrej dostępności fosforu ważne jest aby struktura gleby i wartość pH były prawidłowe
- korzystne jest zatem podawanie nawozu pod korzeń, by wspomóc rozwój młodych roślin, szczególnie w przypadku deszczowej wiosny. Zazwyczaj w zakresie od 15 do 30 kg/ha N. Azot ten należy wziąć pod uwagę przy obliczaniu zapotrzebowania na nawożenie uzupełniające
- N musi być w postaci amonowej
- Brak chloroz po nawożeniu startowym. Ryzyko uszkodzenia przez sole, krótkotrwała niska dostępność składników odżywczych
Siew punktowy z 75 cm szerokością rzędów jest standardem w Niemczech od wielu lat. Niemniej jednak sam siew punktowy, jak i odległości między rzędami są często obiektami sporów.
Siew punktowy: zmniejszenie odległości między rzędami z 75 cm (standardowo) do 45 cm lub 37,5 cm mają wiele zalet, nie są jednak pozbawione wad.
Korzyści są następujące:
- Szybsze zwarcie międzyrzędzi
- Mniejsze ryzyko erozji
- Zmniejszenie ewaporacji
- Lepszy rozkład przestrzenny dostępności składników pokarmowych
- Zwykle wyższe plony biomasy
- Mniejsze wtórne zachwaszczenie
- Mniejsze resztkowe pozostałości Nmin
Wady są następujące:
- Wyższe koszty inwestycji
- Wyższe zużycie nasion
- Wyższe koszty usługi (około 20%)
- Niższa zawartość kolb i liści w zielonce
- Trudne jest pozostawienie kukurydzy kiszonkowej na ziarno
- Konieczne jest zwiększenie dawki nawozu startowego
- Następuje obniżenie jakości w przypadku kukurydzy kiszonkowej
- Utrudniony jest zbiór kukurydzy na ziarno
Około 3% wyższy plon całkowitej suchej masy, przy zmniejszonej szerokości rzędów rośliny są narażone na wyleganie i spadek koncentracji energii, wymagane są też dodatkowe zmiany techniczne w technice siewu, pielęgnacji i zbioru. Ponadto należy istotnie zwiększyć nawożenie startowe. Przy szerokości rzędów 37,5 cm, aby uzyskać takie samo stężenie składników odżywczych w młodych roślinach, jak w przypadku rzędów o szerokości 75 cm, konieczne jest dwukrotne zwiększenie dawki nawozu. A nie jest to dopuszczalne ze względów ekologicznych i ekonomicznych.
Siewnik:
Siewnik musi obecnie spełniać wiele ważnych wymagań stawianych przy siewie kukurydzy. Należą do nich: stosowanie nawozu startowego, odpowiednio głęboki siew, wyrównana głębokość nasion w glebie, utrzymywanie równej i niskiej normy wysiewu pojedynczych nasion. Ponadto, braki w rozmieszczeniu przestrzennym roślin kukurydzy nie mogą zostać zrekompensowane krzewieniem, jak to ma miejsce u zbóż. Aby osiągnąć optymalne zagęszczenie roślin, należy również zwiększyć ilość wysiewu o około 10–15%. Wynikiem nierównomiernego rozłożenia przestrzennego roślin jest nierównomierny rozwój roślin i obniżenie plonu.
Kontrola obsady roślin jest kluczowa, ponieważ pozwala na wykorzystanie potencjału genetycznego odmiany w danych warunkach wzrostu. Odpowiednia obsada roślin ma istotny wpływ na sukces w uprawie.
Ogólne zalecana obsada roślin zależy od grupy wczesności i regionalnej średniej ilości opadów:
| grupa dojrzałości (wczesności) | Dostępność wody | |
| dobra | niedobór wody | |
| Wczesna (do 220) | 10–12 roślin / m2 | 7–9 roślin / m2 |
| Średnio wczesna (230–250) | 9–10 roślin / m2 | 6–8 roślin / m2 |
| Średnio późna (260–290) | 8–9 roślin / m2 | 6–7 roślin / m2 |
| Późna (powyżej 300) | 8 roślin / m2 | 6–7 roślin / m2 |
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA
Optymalna obsada roślin zależy od lokalizacji i uprawianej odmiany. Największy wpływ na opłacalność produkcji ma poziom opadu atmosferycznego. Przy bardzo wysokiej obsadzie roślin ryzyko niepowodzenia uprawy jest bardzo wysokie. Odmiany niskie o lepszej tolerancji na suszę mogą być uprawiane w wyższej obsadzie.
KWS pomaga i doradza w uprawie w określeniu normy wysiewu!
Doświadczenie praktyczne mówi również o tym, że należy dostosować prędkość siewu do warunków panujących na polu. Zbyt wysoka prędkość siewu prowadzi do pogorszenia jego jakości. Konsekwencje są następujące:
- Pożądana liczba ziaren /m² nie zostaje osiągnięta
- rozmieszczenie materiału siewnego i głębokość siewu są nierównomierne
- Przykrycie nasion nie jest całkowite, a co za tym idzie, brakuje podsiąku i wody do kiełkowania nasion
- występuje znaczna niedokładność
Obniżki plonu i nierównomierność w rozmieszczeniu przestrzennym nasion występują również w przypadku najnowszych siewników i technik wysiewu.
Stan techniczny siewnika ma decydujące znaczenie w kwestii równomierności umieszczenia nasion w glebie. Dlatego też siewnik należy gruntownie skontrolować przed rozpoczęciem pracy w polu. Przedstawione punkty kontrolni pracy siewnika powinny pomóc w jego odpowiednim ustawieniu:
Elementy do sprawdzenia:
- Redlice wysiewające: w przypadku zużycia, słabego wyrównania i osiągania zadanej głębokości wysiewu (rysunek)
- Zagarniaki: równomierne przykrycie materiału siewnego
- Głębokość wysiewu: sprawdzić głębokość wysiewu przy każdej sekcji wysiewającej
- Sprawdzanie jakości wysiewu
- Sprawdzanie dawki nawożenia startowego
- Redlice do nawożenia startowego: ustawienie redlic do nawożenia startowego (5 cm z boku i 5 cm poniżej poziomu wysiewu nasion)
- Koła: sprawdzanie ciśnienia powietrza (patrz instrukcje)
- Łańcuchy napędowe, łożyska, zabezpieczenie przeciążeniowe
Obraz siewnika z nową redlicą
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA
Obraz siewnika ze zużytą redlicą (materiał siewny na powierzchni)
Ponadto należy sprawdzić następujące elementy w przypadku wszystkich siewników pneumatycznych:
- Kompresor lub dmuchawa
- Naprężenie paska klinowego
- Przewody: szczelność
- Ciśnienie powietrza i zgarniacz nasion: dostosowanie do wielkości ziarna i/lub wagi dla każdej poszczególnej jednostki
- Otwory wlotowe: sprawdzić czystość
- W siewnikach nadciśnieniowych: sprawdzić filtr wlotu powietrza, separator cyklonu, otwory wentylatora
Tylko dzięki wczesnej i systematycznej kontroli na polu można stosunkowo łatwo uzyskać odpowiedzi dotyczące przyszłej optymalizacji technologii siewu. Należy rozróżniać miejscowe słabe wschody od słabych wschodów na całej powierzchni plantacji.
Powody słabych wschodów miejscowych:
- Słabsze stanowisko (niska wilgotności, kompresja gleby, przejazdy sprzętu)
- Duże różnice w szybkości ogrzewania gleb suchych i lekkich,
- Różna dostępność wody
- Wydziobywanie ziarniaków przez wrony, kawki, gołębie, bażanty
- Drutowce
Całościowo słabe wschody:
Zasadniczo niezadowalające wschody mają miejsce wtedy, gdy brakuje ponad 10% obsady. Pojawienie się i przyczyny powstania dużego obszaru charakteryzującego się słabymi wschodami są najróżniejsze:
1. Nie można odnaleźć ziarniaków
- Niewłaściwa tarcza do wysiewu (bardzo duże ziarniaki)
- Nieodpowiednie ciśnienie powietrza
2. Braki obsady roślin w rzędach
- Uszkodzenie związane ze spaleniem nasion z powodu zbyt dużej dawki nawozu startowego (nieprawidłowe ustawienie, tępe i zdeformowane redlice)
- Zniszczenia spowodowane przez bażanty, żurawie, ptaki krukowate (typowe otwory w glebie)
- Uszkodzenia spowodowane przez pielnik międzyrzędowy lub zgrzebła (zbyt głęboka praca, niewłaściwy czas)
- Podmoknięcia, gnicie roślin przy ścieżkach technologicznych
- Niewłaściwe przykrycie nasionami (bardziej powszechne w przypadku siewu w mulcz)
3. Nierównomierne wschody związane z różną siłą kiełkowania
- Nierówna głębokość siewu (zbyt wysoka prędkość siewu, tępe redlice)
- Zbyt mała ilość wody do skiełkowania materiału siewnego przy braku przykrycia glebą
5. Ziarna niekiełkujące, nienormalne siewki
- Niekorzystne warunki kiełkowania (susza, zimno)
- Zbrylona gleba, nieprawidłowa uprawa pod siew (zakłócony podsiąk wody, duże odległości między siewkami)
- Przerwanie procesu kiełkowania przez zimno, atak grzybów
- Zbyt mała ilość wody do skiełkowania materiału siewnego przy braku przykrycia glebą
- Nieprawidłowo przykryta część materiału siewnego
- Brak kiełkowania, w związku niską energią kiełkowania nasion
W celu kontroli wysiewu, należy przygotować następujące narzędzia: łopata lub szpadel, miara, pH metr.
4. Bardzo zróżnicowany rozwój siewek
- Zbytnie rozluźnienie gleby (słaby podsiąk wody do kiełkowania)
- Zbrylona gleba, nieprawidłowa uprawa pod siew (przerwany podsiąk wody, duże odległości między siewkami)
- Ziarniaki umieszczone zbyt głęboko
- Zatopienie (zamulenie) ziarna (np. zalanie zagłębień ścieżek powstałych podczas siewu)
- Brak powietrza w glebie po zamuleniu, wymokliska
- Uszkodzenie kukurydzy (drutowce, pędraki, ślimaki)
- Infekcje odgrzybowe (występują najczęściej podczas przeciągającego się okresu wschodów)
- Długi czas przebywania kiełkujących nasion kukurydzy w bardzo wilgotnej, zimnej glebie
- Słabe rośliny, które skiełkowały poza ścieżkami (zbyt duża prędkość siewu, tępe redlice wysiewające)
Źródło: KWS SAAT SE & Co. KGaA
